miércoles, enero 31, 2007

o medo

organizada por la AGPI (asociación galega de profesionais da ilustración) dentro de unos dias se inagura una exposición colectiva en el salon do libro infantil e xuvenil de pontevedra titulada "de medo"...

este es mi trabajo para esa exposición :-)


aquí os pongo algunos detalles al tamaño real al que pinté


y una imagen para que veais el progreso de la cabeza del personaje... como vereis, en algunos momentos la ilustración tuvo 2 personajes, pero uno de ellos desapareción en un momento de crisis ;-)


en la exposición cada pintura va acompañada de un texto, escrito a propósito para esa imagen... yo tuve la suerte de colaborar con marilar aleixandre :)
este es su texto:

No canaval

Apura, apura, cara adiante... non, que aí o ven, esmagaranos coas súas dedas enormes. Ficaremos condenadas a vagar dunha estrema a outra, avanzar e logo camiñar sobre os nosos pasos sen rumbo certo. Como saber que dirección tomar, se a luz a penas alcanza tan abaixo, as tebras arrequentan, colando entre si os contornos do canaval, tecendo coas follas unha sebe impenetrábel. No noso extravío, cismamos en voltar unha e outra vez ao mesmo lugar. Non é posíbel saír, procurar terra firme, murmuras, talvez nin existan as corredoiras furadas na pedra, as dunas de area seca. A cada volta nosoutras máis pequenas e as espadainas máis altas. É a humidade da xunqueira que turra polas plantas desde o interior, é este calmizo abafante. Os pexegos, impulsados polas follas enrabechadas, penduran sobre os nosos corpos. El, irrompendo na lama coa súa carne pálida. No luscofusco o paúl cuspe nubes de mosquitos e o canaval fica envolvido nelas como nunha rede. As ras exhiben os seus ollos sorprendidos, e logo musgan, impedíndonos ler neles o destino. E non chegamos a imaxinar por que fomos esqueiroadas do noso acougo. Apura, apura, dicímonos sen folgos unha á outra, mentres continuemos en movemento hai esperanza. Pero os vincallos dos lirios, despregando a dureza das súas follas. Os asubíos das canas, entoando o último dictame. E a beleza da garza, sen apelación.

Marilar Aleixandre

24 comentarios:

Tirso Cons dijo...

eres... fácilmente odiable! no! ni eso!... vale... tu habilidad es odiable... argh! ^^U

Pasote, meu

t.

Anónimo dijo...

uauuuuuuuuuuu !!!!!!!!!! :))))
alucinante! me parece de lo más bonito que has hecho

Sergio dijo...

>cali: thanks ! cheers! ;-)

>tirso: cuanto tiempo tio¡¡¡ me voy a comer unos ja cao's a tu salud, acordandome de la comida en madrid :-) ñam ñam... muchas gracias por pasarte y dejar un comentario

>patri: bueeeeno, eso no quiere decir mucho, acordandome de los mostruos que pintaba antes,... jajaaja.. :) muchas gracias, de verdad, es un gran halago que me hace sentir más orgulloso...

muchas gracias bonicos, besos¡¡¡ :)

Tirso Cons dijo...

Si! a ver si podemos repetir pronto (y no solo me refiero a la comida... y que nadie piense mal... hablamos de pinturitas! XD)

abrazotes!!

t.

Anónimo dijo...

Demasiado convincente. Medo me das. Kero pensar ke non andabas aterrorizando ao coitado do modelo para ke fose mais, digamos, "natural"...
O nacemento de Thomas Hobbes precipitouse cando a súa nai aterrada escoitou que a Armada española estaba na costa. Hobbes logo diria que en realidade fora un parto de xemelgos, el e mailo mesmo medo, xuntiños de por vida.
Seica os atopaches, sensei.

Suyo afectisimo,

Dabiz del Reino dijo...

No tengo palabras, tu manejo del color no es humano... Ya sea Painter, acrilico, Photoshop o rotulador Carioca.
Algún día me revelaras tu verdadera procedencia , hasta entonces, arrugados saludos.

Ernest Agulló dijo...

Sergio, una pasada tiene fuerza y misterio. Haces posible que conviva el hiperrrealismo con lo más puramente pictórico...saludos

Sergio dijo...

muchas gracias tirso, filo, hombre arrugado y ernest por pasaros por aquí y molestaros en dejar un comentario... los agradezco un montón :)

un abrazo a todos...

Sergi Cardó dijo...

Hola Sergio, como te dije en Artbox, creo que tienes un talento increíble.. Por favor, te he dejado allí un mensaje privado, podrías mirarlo? Un saludo, monstruo!

Sergi

Unknown dijo...

WOW! Stunning illoS!
ciao

Unknown dijo...

Chulisimo Sergio, felicidades, ojala tengás mucha suerte, me ha encantado la evolución de la cara. Te invito a mi blog. besos.

Alfred Llupia dijo...

Sergio,es fantastica esta pintura,que gran artista eres,un saludo desde aqui!!

Anónimo dijo...

orionlesc

pues una chulada.

alberto mielgo dijo...

Es una pasada.

Sergio dijo...

alfredo, oriol, alberto, muchas gracias muchachos¡¡¡ ;-)
este fin de semana a lo mejor me acerco a ver la exposición colectiva para la que pinté esto (en pontevedra)... si lo hago colgare alguna foto :)
un abrazo :)

y por supuesto a thomas y a elangeldelasmilvioletas también muchas gracias :)
(thank you very much thomas, very kind of you... best regards)

Marcos Mateu dijo...

Me gusta como usas el color y la luz!

sabina dijo...

Preciosa pintura Sergio!
Hace tiempo que quería escribirte para decirte que me encanta todo lo que pones en el blog, pero como soy muy vaga para lo de escribir no me había decidido.
Después de ver esta imagen no me ha quedado mas remedio que lanzarme.

Un abrazo.

Sergio dijo...

»marcos mateu: muchisimas gracias, viniendo de ti es un gran honor, :)

»eres sabina, sabina¿?¿?¿
jajajaa, qué bien... cuanto tiempo...
de vez en cuando le pregunto a maxi por ti... pero ya hace tiempo que no hablamos...
me alegro un montón de tener noticias tuyas y espero que sigas genial por allí¡¡¡

un beso muy fuerte :)

Unknown dijo...

Hola sergio, te descubri en una expo de ilustradores gallegos en barcelona, me encato tu trabajo, y buscando por la red encontre tu blog, y estoy fascinado con tu trabajo.
Me interesan mucho tus dibujos y tu proceso creativo. Usas fotos de referencia?, siempre los acabas digitalmente, o usas pinturas?....
Jo! te haria mil preguntas...

Sergio dijo...

hola ivan... muchas gracias por tu visita. imagino que la exposicion seria la de "can de palleiro" ¿no? :)
te respondo a las preguntas:
>normalmente utilizo fotos de referencia, sobre todo las que saco yo mismo. cuando la pintura intenta ser realista me parece fundamental, yo al menos no soy capaz de trabajar de memoria. busco referencias, saco fotos, observo como se comporta la luz en una situacion similar, y despues intento imitarlo con la pintura.
algo distinto es cuando pinto algo como la entrada del blog "alberto se nos va...:-(" mucho mas simbolico, entonces no hace falta usar nada.

>hace años que no pinto de otra manera que no sea digital. dibujar aun dibujo algo, pero pintar,... bufff... por pereza sobre todo.
es lo tipico que siempre estoy planteandome que tengo que hacer y al final nunca hago.
pinté con óleo y temple algunos años, cuando hice bellas artes y los años inmediatamente posteriores, pero lo tengo completamente abandonado.

bueno, un abrazo. cualquier otra pregunta, aquí estoy y gracias por dejar un comentario :)

Sedyas dijo...

Gracias por poner los detalles, es una auténtica gozada ver tus trazos.

YesLand dijo...

Me parece ina imagen intrigante pero a la vez inquietante. Para mi llega a resultar algo incomoda lo que dice mucho de tu pintura. Un trabajo GENIAL!! ademas impresiona el volumen que le has impreso a la cara.

Dani III dijo...

Me encanta lo que haces tio! Enhorabuena!!

Roger Adams dijo...

Beautiful work!